Een korte update. Precies een jaar geleden ontvouwde de oncoloog in een 1,5 uur durend gesprek het behandelplan. Nog tijdens het gesprek nam ik intuïtief het besluit: dit ga ik niet doen.

Het afgelopen jaar is verdiepend geweest, in relatie tot mezelf en tot de mensen om me heen. Ik ervaar een diepe rust en acceptatie. Op het goede ritme en in de juiste mindset, leer ik vertraagd te leven en blijf ik pijnvrij. Dit alles is niet alleen fijn voor mij, maar ook voor mijn dierbaren om me heen.

Ik heb me teruggetrokken uit het werkend leven. Janssen Coaching is na 20 jaar, uit de lucht. In mijn werkend leven heb ik altijd gezegd: hoe dichter bij de dood, hoe dichter bij het échte leven. Daar ben ik graag.

Door mijn diagnose ben ik hier nu automatisch, doorlopend… En neem ik je hier mee naar toe als je mij ontmoet. Ik laat je onbewust nadenken of je op dit moment de goede keuzes maakt in je leven. In de vele ontmoetingen die ik nog heb – in de vorm van koffietjes of lunches – deel ik nu mijn inzichten en ervaring, en geef ik mijn boek Spring! weg. Ik werk niet langer, maar bén gewoon. En ook op deze manier ben ik van betekenis, ontdek ik. Zo gaat m’n werk nog gewoon door.

Ik wacht niet op de dood, ik leef tot het klaar is. En in het voorportaal van de dood bereikt dat de hoogste en diepste staat van betekenis, ervaar ik nu. Ik zou bijna zeggen: ik ben te benijden.

Luister ter inspiratie m’n podcast https://lnkd.in/dUqsxn5R

De foto is 2e Pinksterdag genomen. Ik zit samen met m’n jongste dochter voor het EP in Straatsburg. Tegen alle verwachtingen in ga ik nog stemmen